Oley bugün Cuma! diyorum ama bitik vaziyette. Sabah elimi masanın köşesine çarptım. Biraz açıldı, hala acıyor. Beynim uyuşuk, çalışmak istemiyor artık zorluyorum kendimi. Köpeklere verilen ödül mamaları gibi ağzıma çam fıstıklı çikolata parçası atarak devam ediyorum. Kalorisi falan da umrumda değil. Battı balık yan gider. Haftasonu birkaç kilometre fazla yürürüm napayım.
Pazar kahvaltısından ödün verecek değilim tabi. Krebimi, fındık kremamı yerim. Bi o gün istediğim gibi besleniyorum zaten. Onun dışında zayıflama hedefime devam. Her ne kadar tembellik yapıp sporu bıraksam da yediğime içtiğime sınır koymaya çalışıyorum. Ara öğünlerde habire tuzsuz kabuklu fıstık yiyorum. Bol su içiyorum. Akşamları yeşil, turuncu, beyaz, mor kış salatası.
Hepsi faydalı, turp, marul, kırmızı lahana, havuç. İçimde adeta bir manav tezgahı kuruluyor. Bol bol sıktığım limonu da unutmamak lazım. Sos namına bir tek limon var. Tuz koymuyorum. Zaten ödem atmaya uğraşıyorum. İş yerinde yediğim yemekler fazlasıyla tuzlu. Bir de üstüne evde tuzlamayayım kendimi. Alıştım tuzsuz yemeye. Zayıflama yolunda belki de en zorlanmadığım olay bu tuzsuz beslenme. Ama yine de şiş hissediyorum kendimi bakalım belki sonra ödem atma çayı falan yaparım. Maydanoz ödem atıcıymış. Arada bir çayını içmekten zarar gelmez.
Bu akşam cuma. Kendimi fotoğraftaki panda gibi hissediyorum. Tam bir ponçik. Kilolarımla ben de öyleyim :s Cuma günü sevincimiz de birbirine benziyor. Akşama salata yok. Karnabahar ve brokoli haşlaması yine bol limonlu. Belki biraz da havuç atarım içine A vitamini de olsun diye. Üzerine de mısır patlatıcam. Ama yağsız tuzsuz değil. Tencerede yağıyla tuzuyla lezzetli olacak yani. Bir de film açıcam. İşte cuma gecesi eğlencesi.
Videodaki pandalar gibiyim. Bence bende panda geni var!
Esin Perisi 